Ψηφοφορία | Είναι Χρήσιμη Σήμερα η Αναβάθμιση των P-3B;

Ανεξάρτητα από την τύχη του προγράμματος αναβάθμισης, το P-3 αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ιστορίας του Πολεμικού Ναυτικού - (c) Πολεμικό Ναυτικό

"Ναι", είναι χρήσιμη σήμερα η αναβάθμιση των P-3B θεώρησε η πλειονότητα των απαντήσεων στο πλαίσιο δημοσκόπησης που έγινε από την ΙΔΒΑΜ.  Η συγκεκριμένη επιλογή συγκέντρωση οκτώ ψήφους. Το "Όχι" έλαβε έξι προτιμήσεις. Η δημοσκόπηση είχε διάρκεια 30 ημερών και ολοκληρώθηκε στις 26-5-2015. Τα αποτελέσματα δεν μπορεί φυσικά να θεωρηθούν πως οδηγούν σε ασφαλή συμπεράσματα, ωστόσο, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αφορμή για σύντομη αναδρομή του τύπου σε ελληνική υπηρεσία.

Το τελικό αποτέλεσμα

Ιστορικό και ρόλος 

Η σχέση του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ) με τα αεροσκάφη P-3 είναι παλιά. Ήδη το 1995, στο πλαίσιο της μεταβίβασης έξι P-3B TACNAVMOD II, έφθασαν στις εγκαταστάσεις της ΕΑΒ δύο P-3A, που ύστερα χρησίμευσαν ως πηγή ανταλλακτικών. Συνολικά αποκτήθηκαν τέσσερα P-3A. Μεταξύ 1996 και 1997 παραδόθηκαν τα έξι P-3B. 

Τα P-3B αντικατέστησαν τα εντελώς παρωχημένα HU-16 και εξόπλισαν την 353 ΜΝΑΣ. Τα αεροσκάφη τυπικά άνηκαν στην Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ), αλλά επιχειρησιακά υπάγονταν στο ΠΝ. Τα Orion προσέφεραν την ικανότητα πτήσεων μεγάλης διάρκειας, χάρη στη 12ώρη αυτονομία. Επειδή όμως χρειάζονταν με τη σειρά τους πρόγραμμα εκσυγχρονισμού για να φέρουν σε πέρας ζητήματα ανθυποβρυχιακού αγώνα, ανέλαβαν την επιτήρηση θαλασσίων ζωνών και τη μεταβίβαση στοιχείων στόχων σε άλλες μονάδες του ΠΝ ή μαχητικά της ΠΑ.

Τα αεροσκάφη μπορούσαν να μεταφέρουν μεγάλο φόρτο όπλων και ηχοσημαντήρων. Ενδεικτικά, ήταν ικανά να φέρουν οκτώ τορπίλες Mk46 Mod5 ή 7 νάρκες Mk55 ή συνδυασμό αυτών. Παράλληλα, υπήρχε πληροφορία πώς το ένα P-3B είχε τις απαραίτητες καλωδιώσεις για τη χρήση πυραύλων Harpoon, αν και το βλήμα δεν αποκτήθηκε στη συγκεκριμένη έκδοση. Η δυνατότητα εναέριας πόντισης ναρκών ήταν σημαντική, ιδιαίτερα αφού αυτή αφορούσε την Mk55.

Ανάγκη εκσυγχρονισμού και εγκατάλειψη

Η μη ολοκληρωμένη εκμετάλλευση των ικανοτήτων του P-3 οφειλόταν στις παθογένειες της έκδοσης P-3B. Ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός ήταν παρωχημένος. Στo ΕΜΠΑΕ 2001-2005 υπήρχε μνεία για την αναβάθμισή του, κάτι που δεν υλοποιήθηκε. Παράλληλα, οι προσπάθειες απόκτησης πέντε μεταχειρισμένων P-3 από το Αμερικανικό Ναυτικό το 2005 απέτυχαν. Τελικά αποφασίστηκε να αποκτηθεί νέος τύπος αεροσκάφους. Για το τελευταίο, προβλεπόταν δαπάνη 250 εκατ. €. Παρόλα αυτά, ο διαγωνισμός κατέληξε άγονος. Το τελευταίο P-3B καθηλώθηκε το Σεπτέμβριο του 2009. Έξι χρόνια μετά, δρομολογείται η επαναφορά σε πτητική κατάσταση και η αναβάθμιση έως πέντε αεροσκαφών.